بررسی نتايج آزمايش هاي فراصوتي بر روي آزمونه هاي استاندارد مکعبي
علت انتخاب سن ٤٢ روز براي آزمايش بر روي ديوار استفاده از ماده پوزولاني زئوليت بوده است . از ديگر سو آزمايش هاي فراصوتي و چکش اشميت بر روي آزمونه هاي مکعبي استاندارد در سنين ٢٨،١٤،٧،٣و٤٢روز براي مقايسه با نتايج حاصله از ديوار و هم براي ترسيم نمودارهاي کاليبره انجام گرفت . تغييرات نسبي مقاومت آزمونه ها و سرعت امواج در آن ها در شکل هاي٧و ٨ آورده شده است .
نتايج آزمايش هاي فراصوتي بر روي آزمونه هاي استاندارد مکعبي نشان مي دهد که آزمونه هاي استاندارد در شرايط نگه داري خشک در بتن هاي معمولي و خودتراکم تا قبل از سن ٧ روز به ترتيب به ٩٧%و ٨٧% مقدار نهايي خود مي رسند. روند مشابهي براي مقاومت فشاري آن ها حاکم است و تا قبل از سن ٧ روز به ترتيب به ٧٦% و ٥٩ % درصد مقاومت نهايي خود مي رسند که اين موضوع مي تواند تاکيدي بر محافظت بتن در روزهاي اوليه باشد، و همين طور مي تواند نشان دهنده ي حساسيت کمتر بتن خود تراکم در اين سنين
شکل ٧-تغييرات نسبي سرعت امواج فراصوتي بر مبناي سرعت ٤٢روزه شکل ٨-تغييرات نسبي مقاومت بتن بر حسب مقاومت ٤٢ روزه نسبت به بتن معمولي باشد. تغييرات سرعت امواج فراصوتي و عدد چکش اشميت در ارتفاع ديوارها براي همه ي آزمايش هاي صورت گرفته روند مشابهي را داشته است و به گونه اي است که مقادير نتايج حاصله در پاي آن بيشتر از ساير نواحي مي باشد(شکل ٩).
ميانگين سرعت امواج در بالا و پايين ديوار ساخته شده با بتن خود تراکم به ترتيب ٤/٢٢و٤/٤٩ بوده است . در حالي که اين مقادير براي ديوار ساخته شده با بتن معمولي به ترتيب برابر ٤/٥٥و٤/٧٨ بوده است . به بيان ديگر نسبت سرعت امواج در بالا به پايين ديوارهاي ساخته شده از بتن خود تراکم و معمولي به ترتيب برابر٩٤و ٩٥% مي باشد که کاملا منطبق با نتايج رنجبر[١٠] و مدندوست [١١]
است . در مطالعه انجام شده توسط رنجبر و همکاران بر روي انتشار امواج فراصوتي در ديوار ساخته شده از بتن خود تراکم ميانگين سرعت امواج در بالا و پايين به ترتيب ٤/٤٨ و ٤/٧٤ و نسبت ٩٥% گزارش شده است . در مطالعه ديگر توسط مدندوست بر روي ديوار ساخته شده از بتن معمولي اين مقادير به ترتيب ٣/٧٠و٣/٨٧ و نسبت ٩٦ % گزارش شده است . لازم به ذکر است که ابعاد و جزئيات آرماتورگذاري ديوار هاي ذکر شده در کار هاي فوق کاملا مطابق با ديوار مورد مطالعه در اين تحقيق مي باشد.